To, że monarcha w Ryszardzie III (Richard III, W. Brytania 1956) był kulawy, nie stanowiło problemu dla tak wybitnego aktora jak Laurence Olivier. Tym bardziej że podczas filmowania pierwszej sekwencji filmu, bitwy pod Bosworth, łucznik-cyrkowiec nie zdołał umieścić swojej strzały w poduszce przytroczonej do boku konia i zamiast tego trafił bezbłędnie w lewą łydkę wielkiego aktora. Przy innej okazji, dla dobra sztuki, Sir Laurence dobrowolnie poddał się bolesnemu zabiegowi.
Szyderczy grymas Arcbie’go Rice’a, załamującego się komika z Music Hallu (The Entertainer, W. Brytania 1959), nie był rezultatem charakteryzacji. Co prawda, kiedy Olivier grał tę rolę na scenie, zadowolił się zaczernieniem przedniego zęba. Jednak przygotowując się do pracy nad wersją filmową Tony’ego Richardsona, aktor poddał się nieprzyjemnemu zabiegowi piłowania zębów, uważając braki w uzębieniu za charakterystyczne dla granej postaci.
Nina Gofman, obsadzona w roli złodziejki w filmie Sonia o delikatnych palcach (Son’ka Zołotaja ruczka, Rosja 1915), wystąpiła w scenie, w której oskarżona o kradzież płaci swemu obrońcy za uzyskanie wyroku uniewinniającego i przy okazji kradnie mu zegarek. Aktor grający rolę adwokata niczego nie podejrzewał. Nauczyli mnie tego specjaliści w tym fachu, gdzie była bardzo istotna dla filmu. Pamiętam, jak kamera zarejestrowała wyraz zakłopotania na twarzy mojego adwokata, kiedy zorientował się, że jego własny zegarek zniknął.